Monthly Archives: June 2011

May mga taong gusto kang tularan

Posted on by

0

“Sana ung anak ko kagaya sayo, masipag.. hindi umaasa sa magulang. Sabi ko nga sa anak ko tularan ka eh.”

Isa sa mga pinakamagandang salita na natanggap ko sa aking buhay. Hindi ko akalain na sa normal kong pagdaan sa aming kalsada tuwing umaga para pumasok at sa paguwi sa gabi may mga tao palang nakakapansin sa kung sino ako.

Nalaman ko nalang ito ng minsa’y bumili ako sa tindahan ng aming kapitbahay. Sabado nuon, ang bungad sa akin ni nanay (kapitbahay namin mula pa ng ako’y pitong taong gulang na nasaksihan din ang paglaki ko)

“San ka nagtratrabaho? alm mo pinagmamalaki ka sa akin ng mama mo, masipag ka daw, hindi ka umaasa sa kanila, magaling ka daw humawak ng pera mo. ” wika nya. Sa dami ng sinabi nya napangiti nalang ako.. at sumagot na “Sa makati po”

“Alam mo sa tuwing dumadaan ka, sinasabi ko sa mga anak ko na tularan ka, dahil napakasipag mo. Hindi ka daw nawawalan ng trabaho kahit nung nag-aaral ka pa sabi ng mama mo” papuri ulit nya.

Wala akong masagot ng mga oras na yun. puro ngiti lang ang ibinigay kong sagot at hindi ko alam kung bakit. Isa lang ang naramdaman ko ng mga oras na un “saya” dahil nalaman ko na pinagmamalaki pala ako ni mama at dahil may tao palang humihiling na tularan ako ng kanilang anak..

Napakasarap sa pakiramdam na makatanggap ka ng mga ganung papuri. Salamat po 🙂

 

someone i’m proud of

Posted on by

0

Father's Day at G4

Father's Day at G4

June 19, 2011 – Father’s Day

“One father is more than a hundred Schoolemasters. “

~George Herbert, Outlandish Proverbs, 1640

Papa, itay, daddy, dad, tay, tatay.. anu man ang tawag natin sa kanila, iisa lang ang naiisip natin pagdating sa kanila.. ama = “haligi ng tahanan”.. ang naghahanap-buhay para sa pamilya.. ang kumakayod ng husto para sa pamilya.. Kakalimutan ang kanilang personal na pangangailangan para sa pamilya. Ginagawang araw ang gabi para kumita ng pera, para may mapakain sa pamilya. At isa ako sa napakamaswerteng anak sa mundo na meron akong pinagmamalaking tatay na lubhang hindi nagkulang sa amin.

“Ginagawang araw ang gabi” yan ang laging sinasabi sakin ng aking mama na ginagawa daw ni papa, ang hinihingi lang nilang kapalit mag-aral ako ng mabuti ng hindi masayang ang paghihirap nila papa. At hindi ko naman sila binigo, sila ang inspirasyon ko sa aking pag-aaral at ngayon na may trabaho na ako.. nararamdaman ko na pinagmamalaki at masaya sila kung asan at ano ako ngayon. Kung hindi man kami napalaki nila papa sa luho, hindi na kaso un.. at ayun ang ipinagpasalamat ko sa Diyos.. nang dahil dito, natuto ako kung paano humawak ng pera, na mahirap kumita ng pera kaya ang kailangan marunong ka humawak..

Ngayon na may trabaho na ako, ito na ang pagkakataon na ibalik ko naman sa kanila ang paghihirap nila para samin, sa pamamagitan ng mga simpleng bagay na makapagpapasaya sa kanila. Father’s Day, naisip ko na dalhin naman si papa s lugar na kahit papaano makakalimutan nya ang mabigat na trabaho, lugar na pinupuntahan ko rin para mawala ang pagod ko.. Hindi naman ako nabigo dahil alam kong kahit papaano nalimutan ni papa ang mabigat na trabaho at sumaya sya. 🙂

He is the one that I’m really really proud of. :*

Kumpleto ang buhay ko ng dahil sa kanila..

Posted on by

0

“I am blessed to have them”

Napakasarap sa pakiramdam pag alam mong may mga taong nandyan para sayo. Mga taong nagpapasaya sa mga araw na malungkot ka. Sa mga oras na kailangan mo ng makakasama o makakausap.

Isa sa pinakamasarap sa pakiramdam ay ang alam mong may mga taong andyan lagi para mapasaya ka. Hindi man sa pamamagitan ng materyal na bagay, pero sa kanilang sariling paraan na napapasaya ka nila.

Masasabi ko na isa ako sa maswerteng tao na nakahanap ng mga taong nagpapasaya sakin sa kabila ng lungkot na minsan nararanasan ko. Alam nila kung paano ako mapapangiti. Kinkumpleto nila ang buhay ko.

Isa sa ipinagpapasalamat ko sa Diyos, ay dahil binigyan nya ako ng mga taong wala na akong mahihiling pa. Kuntento na ako sa kanila. Mga taong nakakasama ko, mga taong nagpapasaya sakin, mga taong tanggap kung sino ako, mga taong kilala ang totoong ako. Kung may ihihiling man ako sa Diyos, ayun ay ang manatili sila sa buhay ko.

Damihan mo ang kwento ng buhay mo..

Posted on by

0

“Be contented and cherish what you have, I assure you, you’ll be happy” -salva

NO CONTENTMENT, sabi nga nila likas na daw sa tao yan, laging may gusto pang marating o makuha sa kabila kung anung meron sila.

Paano kung ang pakiramdam mo ay may kulang pa sa kung anung meron ka.. pero sa tingin na iba sapat na.. Alam mo kung paano makuntento, pero hindi pa rin nawawala ang pakiramdam na alam mong may pwede ka pang marating na pupuno sa kung anung alam mong kulang sayo ngayon.

Paano kung gusto mong may marating pang mas mataas, pero natatakot ka sa pwedeng maging resulta na hindi ka magtagumpay. Natatakot ka sa pwedeng mangyayaring hindi maganda at pagsisihan mo bandang huli. Sa madaling salita, “naduduwag” kang sumubok dahil natatakot na baka pagsisihan mo lang ang lahat sa bandang huli.

Paano kung nasa ganito kang sitwasyon? Ano ang pipiliin mo? Manatili sa iyong tinatawag na “comfort zone” o susubok at “take the risk” sa magiging resulta?

“Damihan mo naman ang kwento ng buhay mo salva!” yang ang linyang binitiwan ng isa kong kaibigan matapos akong magkwento ng mga bagay na gumugulo sa isip ko.

“natatakot ako..paano kung hindi ako pumasa?”.. “paano kung pumasa ka?!”.. “natatakot ako na baka hindi ako maging masaya..” “paano kung mas magiging masaya ka pala!” ganyang lang ang naging takbo ng usapan namin..

Paano nga ba malalaman kung malamig ang tubig sa ilog kung hindi mo naman ito susubukang tapakan. Hindi mo malalaman ang sagot kung hindi mo susubukan. Kung hindi ka man magtagumpay, wala ng kaso yun, ang mahalaga hindi ka natakot, at ginawa mo ang lahat para subukang marating ang inaasam mo.

“Damihan mo ang kwento ng buhay mo”.. hindi kumpleto ang buhay kung hindi ka madadapa kung minsan. Ang mahalaga marunong kang bumangon muli matapos madapa at ipagpatuloy ang buhay.

For almost two months, I’m back!

Posted on by

0

Yeah! For almost two months of developing flash games, last Monday, I’m back of  website and cms coding. Great! I’m now using vs2010 (asp.net 4.0). 🙂

Honestly, I miss .net coding during DIWA(developing flash games) days .

This was my first asp.net 4.0 project (Guadalupe Catholic  School)

I really have to  work overtime to meet the 1 week deadline for this project (web and cms side). And great! I made it, I meet the deadline 🙂

Ready for the presentation next week.. yeah!  🙂